تاریخ آلفا رومئو به یک قرن پیش برمیگردد؛ زمانی که این برند ایتالیایی با تولید خودروهای اسپرت خوش‌ساخت، شهرت و آوازه‌ای برای خود ایجاد می‌کرد. با این‌وجود، تولید این دسته از خودروهای اسپرت موفقیت چندانی در عملکرد و رضایتمندی راننده نداشت.
امّا شرایط با ظهور 4C تغییر کرد؛ این خودرو اولین خودری اسپرت برند ایتالیایی با موتور میانی بعد از آلفا رومئو ۳۳ استرادال بود. این خودرو، در واقع، یکی از زیباترین آلفا رومئوهایی بود که ساخته شده بود.
همه‌چیز با طرح اولیه شروع شد
طراحی خودروی اسپرت با موتور میانی در سال ۲۰۱۰ آغاز شد. در این هنگام تیم طراحی آلفا رومئو به سرپرستی مارکو تنکون، طرح اولیه سطوح بیرون این وسیله نقلیه را آغاز کردند. سرپرست ارشد طراحی خارجی خودرو، الساندرو ماکولینی، در صحبت‌هایش به الهام گیری از آلفا رومئو ۳۳ استرادال، طراحی‌شده توسط فرانکو اسکاجلیونه در سال ۱۹۶۷ اعتراف کرده است. ماکولینی، طراحی ۳۳ استرادال را هنوز هم نوآورانه می‌داند.
طراحی اولیه، منحصراً با استفاده از خاک و گل انجام شد و پس از آن بود که تیم طراحی نقاط مورد نظر خود را در طراحی دینامیکی و عناصر بدنه خودرو وارد می‌کرد.
حرکت به سوی ارائه نمونه اولیه
لورنزو راماچیاتی، رئیس طراحی گروه فیات می‌گوید:
طراحی بیرونی تقریباً تمام تم طراحی یک خودروی کانسپت را شامل می‌شود.
با این که طرح نمونه اولیه کاملاً شبیه به نمونه تولیدی به نظر می‌رسد، ولی طراحی بیرونی برای خودروهای تولیدی نهایی، بازنگری کامل شده است. راماچیاتی اشاره می‌کند:
وجب به وجب سطوح بیرونی این خودرو در نمونه اولیه تغییر کرده است؛ امّا در همین حال، اگر دو خودرو را در کنار همدیگر ببینید، به سختی می‌توانید این تفاوت‌ها را از هم تشخیص دهید. مواردی مانند خطوط درها در محل دریچه‌های هوا، جلوپنجره برای خنک‌شدن بهتر و دریچه عقب برای افزایش نیروی پایین‌برنده تغییر کرده‌اند.
نگاهی به داخل کابین
پس از معرف کانسپت این خودر نمایشگاه اتومبیل ژنو ۲۰۱۱، تمرکز تیم طراحی به سمت توسعه طراحی داخلی به رهبری «رامون جینا» پیش رفت.
در اینجا، بزرگترین تغییرات ظاهری صورت گرفت. از تم طراحی در جهت راننده و جداکننده‌های مسافر و راننده و المان‌های شبیه به موتورسیکلت در مدل تولیدی کاسته شد.
ماکولینی طراحی اولیه داخل کابین را چنین توصیف می‌کند:
یک کاریکاتور کانسپت؛ در طراحی داخل کابین برای تولید، کاملاً تجدیدنظر شد تا هم در راحتی و هم هزینه‌ها، واقعی‌تر برخورد شود.
اول کارآیی، بعد ظاهر
ماکولینی تأکید می‌کند که:
در طراحی و ساختار مدل 4C، هدف اصلی، زیبایی ظاهری نبوده است و تماماً به عملکرد برمیگردد.
از خطوط بدنه در دریچه‌های عقب گرفته تا تمام المان‌هایی که در بدنه‌ی خودرو به کار گرفته شده‌اند، همگی دلیل خاص خود را داشته‌اند.
نتیجه‌ی این کار، یک خودرو با طراحی بدنه متناسب و هنرمندانه است که مطابق با فلسفه آلفا رومئو است. آلفا رومئو 4C جنبه‌های طراحی یک خودرو با موتور میانی را بازتعریف کرده است.
ماکولینی می‌گوید:
اگر به فلسفه کاری خودتان احترام بگذارید، در نهایت به نتیجه خواهید رسید. آلفا نیازی به طراحی‌های اضافی ندارد. این خودرو ساده، قدرتمند و منحصر به فرد است.
کاهش وزن
یکی از مأموریت‌های اصلی در طراحی آلفا رومئو 4C رسیدن به وزن ۸۵۰ کیلوگرم بود که در نهایت، خودرویی که در خط تولید قرار گرفت، وزنی به اندازه ۸۹۵ کیلوگرم داشت. به این منظور یک موتور جمع و جور ۱۷۰۰ سی‌سی استفاده شد. همچنین مصالح سبکی مانند فیبرکربن، آلومینیوم، شیشه‌های نازک‌تر و فولاد SMC به کار گرفته شد. استفاده از ورقه‌های فولاد SMC باعث می‌شود تا وزن کلی نسبت به فولادهای معمولی، ۲۰ درصد کاهش یابد.
ماکولینی می‌گوید:
وزن کم، یکی از مهمترین اولویت‌های ما بود. عملکرد بالا، در نهایت یکی از دلایل منطقی برای این کار است. کاهش وزن یکی از نیاز‌های اساسی این مدل بود.
چراغ‌های خودرو نیز یکی از دیگر شواهد این موضوع هستند. به این منظور، تمام قسمت‌های سنگین چراغ‌ها حذف شدند و به جای آنها، فیبر کربن به کار رفت.
طراحی برای فروش در امریکا
با این که کاهش وزن یکی از فاکتورهای طراحی چراغ‌های آلفا رومئو بود، دریافت مجوز برای فروش در کشوری مانند امریکا نیز برای طراحی می‌بایست مدنظر قرار گیرد؛ چرا که قانون‌گذاران امریکایی محدودیت عدم‌پوشش برای چراغ‌های LED و کمینه و بیشینه فاصله میان چراغ‌ها را تصویب کرده بودند. بنابراین فاصله میان چراغ‌های جلو و چراغ‌ها و سپر عقب، دوباره طراحی شدند تا این ملاحظات این قوانین، رعایت شده باشد.
طراحی یکی از مشخصه‌های اصلی محصولات یک برند در یک زمینه به‌خصوص است. با توجه به اهمیت طراحی در 4C، آلفا رومئو موتور این خودرو را چندان توسعه نداده است. در همین حال، نتیجه کار، خودرویی زیبا و بی‌نظیر شده است که در تصاویر آن را می‌بینید.
