امواج مادون قرمز که قبلاً بر روی ریموت کنترل‌های تلویزیون و گوشی‌های هوشمند چند سال پیش حضور داشتند با بازگشتنی افتخارآمیز به گوشی‌های پرچم‌دار امسال راه پیدا کرده‌اند تا خوره‌های فناوری بتوانند قابلیت تازه‌تری را در گوشی‌های گران‌قیمت خود تجربه کنند:کنترل تلویزیون از راه دور!
اگر خاطرتان باشد، پیش از ظهور گوشی‌های آیفون، تلفن‌های همراهی نظیر مدل‌های گوناگونی از تلفن‌ها پالم، سیمبین، و ویندوزفون دارای گیرنده و فرستنده‌های مادون قرمز بودند. حتی مدل‌های مختلفی از تلفن‌های سونی‌اریکسون که از جاوا پشتیبانی می‌کردند نیز در کنار بلوتوث به مادون قرمز (اینفرارد) مجهز بودند. نوکیا نیز سال‌ها پیش از بسته شدن نطفه‌ی تلفن‌های هوشمند امروزی، در گوشی‌های پیشرفته‌ی آن دوران از این امواج استفاده می‌کرد؛ و از آن برای انتقال کند فایل‌ها بین دو دستگاه بهره می‌برد، حتی برخی نیز برنامه‌هایی نوشتند که با آن می‌شد تلویزیون یا سیستم‌های صوتی و تصویری را تا حد محدودی کنترل نمود.
در حالی که ابزارهای مادون قرمز (Infrared) به هیچ وجه کهنه و قدیمی نشده‌اند، توانسته‌اند قابلیت‌های جذابی را ارائه نمایند. بعد از آنکه در سال ۲۰۰۷ آیفون به قفسه‌ی فروشگاه‌ها راه پیدا کرد و این قابلیت در گوشی‌ها به فراموشی سپرده شد؛ تولیدکنندگان ترجیح دادند تا ابزارهای همراه پیشرفته خود را با صفحه نمایش بزرگ‌تر و قطر کلی نازک‌تری بسازند و از فناوری‌های ارتباطی تازه‌تری چون NFC بهره ببرند. به همین خاطر چند سالی بود که خبری از قابلیت مادون قرمز در گوشی‌های هوشمند نبود.
اما امسال دوباره شاهد ظهور پیش‌بینی‌نشدۀ فناوری مادون قرمز، حداقل در برخی از گوشی‌های بسیار پیشرفته‌ی اندرویدی هستیم. گوشی‌های پرچم‌دار کمپانی‌های سامسونگ و HTC به زیبایی این قابلیت را در محصولات مطرح خود به کار گرفته و به کاربر اجازه می‌دهند تا سیستم‌های تفریح و سرگرمی خانگی خود را کنترل نمایند. در حالی که کم و بیش پنج سالی است که خبری از این فناوری در گوشی‌های هوشمند نبود، به نظر می‌رسد که این ابزار به عنوان بخش ضروری در گوشی‌های مهم امسال جای گرفته‌اند. نکته‌ی کنایه‌آمیز اینجاست که ابزار پیشرفته‌ی سال‌های نه چندان دور گذشته همچنان کاربردی بوده و می‌تواند در گوشی‌های امروزی نیز حرفی برای گفتن داشته باشد.
البته تمامی کاربران، طرفدار وجود چنین قابلیتی در گوشی خود نیستند. با این وجود، این ابزار می‌تواند حوزه‌ی کاربرد دستگاه را بالا ببرد. علی رغم سادگی و سهولت در تنظیم و کار با سیستم‌های صوتی و تصویری، برخی معتقدند که گوشی‌های امروزی نیازی به برقراری ارتباط با تلویزیون یا دستگاه گیرنده‌ی تلویزیونی ندارند. شخصاً از قابلیت کنترل تلویزیون در گوشی HTC One استفاده کرده‌ام و از قابلیت‌های اولیه‌ی آن راضی بوده‌ام. برنامه‌های مشابهی نیز در Galaxy Note 8.0 و گوشی گلکسی S4 وجود دارند. البته شخصاً از آن دسته تماشاچیان تلویزیون هستم که دائماً گوشی و تبلت در دستم است، پس دسترسی سریع به قابلیت ریموت کنترل می‌تواند مهم باشد. ولی هیچ یک از این برنامه‌ها به خوبی یک ریموت کنترل واقعی نیستند! حقیقت آن است که تولیدکنندگان سیستم‌های صوتی و تصویری قابلیت‌های متنوعی را در ریموت‌های خود قرار می‌دهند، از این گذشته لمس کردن دکمه‌های ریموت حس و حالی دارد که نمی‌توان با هیچ برنامه‌ای آن را شبیه‌سازی نمود.
اما چرا این ابزارهای مادون قرمز امروزه جذاب‌تر از پنج، شش سال گذشته شده‌اند؟ حقیقت آن است که تماشای تلویزیون همچنان یکی از اجتماعی‌ترین فعالیت‌های بشر است. این موضوع برای تماشای رویدادهای مهمی که به صورت زنده از تلویزیون پخش می‌شوند، بیشتر صادق است. از طرف دیگر قرار داشتن قابلیت کنترل تلویزیون در ابزار همراهی که با آن به شبکه‌های اجتماعی سر می‌زنیم نیز بسیار جالب توجه است.
لازم به ذکر نیست که امروزه هر چه بیشتر از این قابلیت‌ها داشته باشیم، بهتر است. به همین خاطر هر دو کمپانی سامسونگ و HTC نرم‌افزارهایی را برای پیشنهاد برنامه‌های مناسب تلویزیونی و سینمایی را در گوشی‌های خود دارند و حتی سامسونگ این قابلیت را به کاربرانش می‌دهد تا در صورت داشتن تلویزیون‌های این شرکت بتوانند برنامه‌های مورد علاقه خود را در گوشی انتخاب کرده و بلافاصله همان را در تلویزیون تماشا کنند. توجه داشته باشید این برنامه‌ها با توجه به تنظیمات کاربر پیشنهادات خود را ارائه می‌دهند. از سوی دیگر، قابلیت علمی-تخیلی سامسونگ نه تنها مختص تولیدات این شرکت است، بلکه در عمل نیز درست کار نمی‌کند!
نباید از یاد ببریم که وجود قابلیت امواج مادون قرمز نمی‌تواند صرفاً علاقه‌مندان زیادی را به خود جلب کند و به عنوان عاملی کلیدی در بالاتر رفتن فروش محصولی خاص منتج شود، مگر اینکه اپل نمونه‌ای از آن را در گوشی یا تبلت‌های خود کار بگذارد، که شانس عملی شدن این موضوع حداقل به این زودی‌ها نیست. به هر حال حضور بیشتر این دست ابزارها در گجت‌های مدرن امروزی می‌تواند جالب توجه باشد و هر چند هدف اصلی آن نسبت به گذشته تغییر کرده است - و از انتقال فایل و اطلاعات به دست‌کاری در سیستم‌های صوتی و تصویری کشیده شده است – باز هم کاربردی هستند. به نظر شما چه فناوری‌های از یاد رفته‌ی دیگری وجود دارند که پتانسیل بالقوه‌ای برای بازگشت به دنیای پرشتاب فناوری‌های امروزی را دارند؟ ایده‌های ناب و قشنگ خود را با ما درمیان بگذارید.
