ظاهر عینک گوگل را همه از دور دیده‌ایم اما وقتی آن را بر سر می‌گذاریم، دنیا چگونه خواهد بود؟ در نهایت تا مدتی دیگر که این گجت روانه‌ی بازار شود پاسخ سوال خود را به بهترین نحو خواهیم یافت؛ اما همین قدر برایتان بگوییم که خبری از قابلیت‌های واقعیت افزوده نخواهد بود. اگر مایلید تا اطلاعات بیشتری در این رابطه کسب کنید و از آنجایی که گویا نخستین نگاه حلال است،




عینک گوگل شبیه هدیه‌ای علمی – تخیلی از دنیای آینده است. هر چند با تمام این حرف و حدیث‌ها می‌دانیم که پوشیدن ابزاری که به اینترنت وصل می‌شود، بر روی صورت قرار می‌گیرد و ربطی به مد روز ندارد می‌تواند تا چه حد هیجان‌انگیز باشد، اما داستان نگفته این است که دنیا از پس شیشه‌های آن چگونه است، آیا این ابزار می‌تواند چشم‌هایمان را بشوید تا جور دیگر به دنیا نگاه کنیم؟

در نمایش 50 دقیقه‌ای که در SXSW صورت گرفت، تیموتی جردن به نیابت از شرکت گوگل با توسعه دهندگان صحبت کرد و پیرامون API «آینه»ی عینک گوگل، قابلیت‌های این دستگاه و ظاهر آن بیشتر صحبت کرد. اما اگر بخواهیم ظاهر این گجت را تنها در چند کلمه خلاصه کنیم، می‌توان گفت که آن همچون یک حساب توئیتر چند رسانه‌ای است که بر روی سر و در پیش چشم کاربر سوار می‌شود. بیایید در ادامه بیشتر با این عینک آشنا شویم:

کنترل اولیه:

صفحه‌ی این عینک در خارج از دید کاربر قرار می‌گیرد و در اغلب اوقات خاموش است، درست مانند صفحه نمایش تلفن هوشمندی که در جیب یا روی میز داریم. فریم این عینک اساساً دارای قابلیت ترک‌پد (Trackpad) است که سه حالت اصلی را تشخیص می‌دهد. و برای انتخاب کافی است یک بار انگشت خود را بر روی آن بزنیم. با حرکت افقی انگشت نیز می‌توانیم بین موارد موجود حرکت (اسکرول) کنیم و برای لغو (عدم پذیرش) نیز تنها لازم است صفحه را سه بار به سمت پایین حرکت دهیم.



برای شروع لازم است با انگشت بر روی فریم عینک ضربه بزنیم، و نهایتاً به صفحه‌ی خانگی عینک برسیم. از این صفحه‌ی خانگی حتی می‌توانید موارد زیر را نیز هدایت و اجرا نمایید:

  • 1. با حرکت انگشت دست به سمت پایین فریم می‌توانید از صفحه‌ی فعلی صرف نظر کرده و به کار خود ادامه دهید؛ درست مانند دکمه‌ی پشتی ابزار اندرویدی‌تان که برای خاموش کردن آن استفاده می‌شود.
  • 2. با زدن دوباره و گفتن عبارت «OK Glass» می‌توانید دستورات مورد نظر خود را صادر کنید، درست مانند عبارت «Take a Picture» (برای گرفتن عکس) یا «Google how to use glass» (برای استفاده از راهنمای دستگاه).
  • 3. حرکت انگشتان به سمت عقب فریم برای مشاهده‌ی برخی از «کارت‌» های گوگل که شامل گزارش وضعیت آب و هوا و سایر مواردی از این دست می‌شود که در Google Now اندروید نیز شاهد آن هستیم.
  • 4. حرکت انگشتان به سمت جلوی فریم می‌توانید به تایم لاین (خط زمان) هر چیزی که می‌خواهید دسترسی پیدا کنید، از تصاویری که جدیداً گرفته‌اید تا جستجوهای قبلی یا ویدئوهایی که از سوی خبرگزاری یا منبع خبری دیگری دریافت کرده‌اید.

به همین خاطر است که عینک گوگل را می‌توان مشابه یک ابزار توئیتری چند رسانه‌ای دانست یا گویی ابزاری است برای دریافت اطلاعات به‌روزرسانی از منابع گوناگونی که عضو شده‌اید.

برخی از کارت‌ها کامل نیستند:                                     

حالا که به کارت‌های عینک گوگل دسترسی دارید و آن‌ها در حقیقت همان تجربه‌ی ساده‌ شده‌ای از اجرای نرم‌افزارهای کاربردی به شمار می‌روند، می‌توان به این ترتیب عضو سرویس‌های گوناگون شد. مثلاً سرویس خبری روزنامه‌ی نیویورک تایمز تا در هر ساعت از تازه‌ترین رویدادهای خبری و تصاویر آن در قالب کارتی کوچک اطلاع حاصل نمود.

پس از دریافت کارت نیز می‌توانید آن را به کناری رها کرده و یا اینکه اطلاعات بیشتری را در باره آن کسب کنید. اما از آنجا که برخی از کارت‌ها کامل نیستند، می‌توان به کمک آن‌ها به اطلاعات بیشتری نیز دسترسی پیدا کرد. برای نمونه هر کارتی که گوشه‌ی بالا سمت راستش تا شده باشد، حاوی تایم لاین (خط زمان) مربوط به خود است.

موارد بیشتر:

منظور از کارت نمایش اطلاعات در قالب خاصی است که اولین بار گوگل به همراه سرویس Google Now در اندروید معرفی کرد، در این روش اطلاعات به صورت طبقه بندی شده و شبیه به یک کارت نمایش داده می‌شوند. حالا می‌خواهید اطلاعات بیشتری درباره‌ی یک کارت بدست آورید. این کارت ممکن است یک کارت خبری باشد و شاید مایل باشید اطلاعات بیشتری درباره‌ی آن کسب کنید. خب، این کار نیز قابل انجام است؛ تنها کافی است بر روی دکمه ضربه بزنید و با تایم لاینی مواجه شوید که در حقیقت همان قابلیت‌های «بلند خواندن» یا «اشتراک‌گذاری» را در خود دارد. اگر در بخش پست الکترونیکی عینک خود هستید، با ضربه زدن بر روی کارت مورد نظر می‌توانید به نامه‌ی دریافتی پاسخ دهید.

این عینک اساساً دارای لایه‌های مختلفی از تایم لاین است:

  • 1. تایم لاین اصلی عینک که شبیه خروجی توئیتر است و حاوی مواردی است که ارسال کرده یا دریافت شده‌اند.
  • 2. تایم لاین از اطلاعات (یا کارت) تشکیل شده که مخفی شده است و حاوی سایر داده‌ها و اطلاعات دیگر می‌باشد.
  • 3. شما همچنین به تایم لاینی از گزینه‌های موجود در کارت خود (اشتراک گذاری، پاسخ به نامه و غیره) دسترسی خواهید داشت.

بله، درک این موضوع تا حدودی دشوار و پیچیده است، چرا که از قضا هنوز ویدئوی راهنمای کاملی از سوی گوگل در این رابطه منتشر نشده است که گویای تمامی پیچیدگی‌های این دستگاه باشد. اما اغلب گردش کار در این گجت از طریق ضربه زدن صورت می‌گیرد، موضوعی که ممکن است به آن علاقه‌مند باشید. سردرگم شده‌اید؟ تنها کافی است عینک خود را به سمت پایین تکان دهید تا راهنمای آن فعال شود.

همه‌ی ماجرا درباره‌ی محدود کردن اطلاعات و تنظیمات است:



گوگل می‌داند که بزرگ‌ترین عیب دنیای امروز که عینک آن‌ها برای رفعش آمده درگیر شدن ما در دنیایی از پیام‌رسانی و رسانه‌هایی است که حواسمان را پرت می‌کنند؛ به گونه‌ای که ما را از دنیای پیش رویمان دور کرده‌اند. با نگاهی عمیق‌تر به این ابزار و درک منطقی که در پشتش وجود دارد در خواهیم یافت که گوگل سخت می‌کوشد تا توسعه‌دهندگان را متقاعد کند برای رفع این مسئله تلاش کنند و با طراحی به‌روزرسانی‌های ساده‌تر آن‌ها را از حقیقت امر جدا نکنند. بدین ترتیب با فراهم کردن اطلاعات سر راست و ارائه آن‌ها در بازه‌های زمانی کوتاه شاید بتوان این مشکل را به طور ریشه‌ای حل کرد.

خوشبختانه آن‌ها تاکنون به موفقیت‌هایی دست پیدا کرده‌اند. تصور کنید با حرکت دادن انگشت خود می‌توانید بسیاری از امور روزمره را انجام دهید. با این حال گوگل پذیرفته که این عینک نمی‌تواند هر کاری که می‌خواهیم را انجام دهد. مثلاً نمی‌توان از آن انتظار داشت که حجم زیادی از اطلاعاتی که بر روی لپ‌تاپ یا گوشی هوشمند خود داریم را در این دستگاه وارد کنیم. و حداقل با توجه به معرفی‌های صورت گرفته تاکنون این عینک توان ایجاد برنامه‌های حقیقت افزوده را به طور کامل ندارد.

به هر حال عینک گوگل ایده فوق‌العاده‌ای است و جای کار بسیار دارد و می‌توان به آینده آن بسیار امیدوار بود اما این ابزار هنوز به تکامل نرسیده و جای کار بسیار دارد. هنوز حتی خود گوگل نیز دقیقا نمی‌داند که این ابزار باید چه کارهایی را انجام دهد و تنها در تلاش است تا بستری را ایجاد کند که ایده‌های مختلف توسعه دهندگان در آن عملی شوند. واقعیت آن است زمانی که ساختار این عینک را موشکافانه بررسی می‌کنیم، چندان هم ابزاری ایده‌آل و بلندپروازانه به شمار نمی‌رود. گوگل در وهله نخست می‌کوشد تا کارایی این ابزار را بیش از پیش به اثبات برساند؛ تا بعد به سایر حوزه‌های آن بپردازد.